پرسیدم چرا اینقدر عاشقی وبه دیگران محبت میکنی و عشق میورزی ،
گفت انسان تجلی گاه صفات خداست ،
پس صفات خدا را باید در خود متجلی کرد،
خدا هم محبت وهم عشق مطلق دارد
پس چرا محبت وعشق خدایی که در وجودمان هست از بندگان خدا دریغ کنیم
خداوند از مردم خواستار دو فضیلت است:
۱- به نعمتها اقرار کنند تا بر آن بیفزاید،
۲- به گناهان اعتراف نمایند تا آنها را ببخشد.
در حدیث است که
حضرت موسی(ع) در مناجات کوه طور،
عرض کرد:
« یا اله العالمین » (ای خدای جهانیان)،
جواب شنید:
« لبیک »
سپس عرض کرد:
« یا اله المحسنین » (ای خدای نیکو کاران)،
جواب شنید:
« لبیک »
سپس عرض کرد:
« یا اله المطیعین » (ای خدای اطاعت کنندگان)،
جواب شنید:
« لبیک »
سپس عرض کرد:
« یا اله العاصین » (ای خدای گنهکاران)،
جواب شنید:
« لبیک،لبیک،لبیک ».
حضرت موسی (ع) تعجب کرد و عرض کرد:
خدایا،
تو را خدای جهانیان،
خدای نیکوکاران،
خدای اطاعت کنندگان خواندم
یک بار فرمودی « لبیک »
ولی تو را خدای گنهکاران خواندم
سه بار «لبیک» فرمودی،حکمتش چیست؟
جواب آمد:
مطیعان به اطاعت خود،
نیکوکاران به نیکوکاری خود،
و عارفان به معرفت خود اعتماد دارند،
گنهکاران که جز به فضل من پناهی ندارند
اگراز درگاه من نا امید گردند به درگاه چه کسی پناهنده می شوند؟!
آدمیان جاودان میشدند...
اگر در مییافتند که از یک آغازند؛ و به یک پایان خواهند رفت...
که در عبور از این یگانه راه... یکدیگر را ببینند و ویران نکنند!
که به هم عشق هدیه دهند!
آنگاه زمین سپید میگشت... از رنگ صلح...
و آبی آسمان درخششی بس عظیم مییافت...!
آدمیان جاوید میشدند، اگر در مییافتند...